Hoe was ik als leerling?

De lagere school verliep vrij vlot. Ik ervoer geen echte moeilijkheden maar ik had wel al op het vlak van luidop lezen een angst opgebouwd en had veel schrik om te falen in groep. Mijn ouders ondersteunden mij hier heel erg bij. 

Ik startte enthousiast aan het middelbaar. Helaas ontbrak het mij aan een goede studiemethode en studeerde ik alles uit het hoofd. Gevolg: ik spendeerde heel veel tijd aan mijn huiswerk en behaalde niet het gewenste resultaat. In het derde middelbaar koos ik ook voor een studierichting die niet aanleunde bij mijn interesses. Mijn omgeving moedigde mij aan om door te zetten, maar mijn gevoel van falen groeide al snel en het werd moeilijk om in mezelf te blijven geloven. De ene faalervaring na de andere volgde, ik kreeg black-outs tijdens examens, blokkeerde in de les, het gevoel van niet slim genoeg te zijn groeide…

Ik had op dat moment iemand nodig die naast mij kwam zitten, mij vertrouwen gaf in de toekomst,  actief op zoek ging naar wat ik nodig had, mij vanop de zijlijn aanmoedigde en mijn leerproces mee opvolgde. Verder ben ik er ook van overtuigd dat als ik van in het begin een studierichting op mijn maat gekozen had, mijn faalangst minder tot uiting was gekomen omdat ik dan iets zou gevolgd hebben waar ik intrinsiek sterk in was en waarin mijn interesses ook lagen. 

Stopte het dan voor mij?

Neen. Ik heb veel geleerd uit mijn eigen schoolervaringen en mijn zin om voor anderen die persoon te zijn die ik nodig had tijdens mijn eigen schoolloopbaan werd met de jaren groter. Doorheen de jaren heb ik geleerd dat mijn talenten nuttig zijn om anderen te helpen en meer kansen te geven. Ik ben er dan ook op gericht om op die manier een verschil te maken voor anderen.

Als student koos ik opnieuw met de verkeerde motivatie voor de studierichting Germaanse Talen. De verkeerde studiemethode uit het middelbaar zette ik in het hoger onderwijs ook voort. Het was dan ook een enorme teleurstelling dat ik na een jaar, dat helemaal in het teken van mijn studie had gestaan, opnieuw niet de gewenste resultaten behaalde. Opnieuw een faalervaring. Uiteindelijk stapte ik over naar een opleiding tot leerkracht secundair onderwijs. Ik ondervond al vrij snel dat de opleiding meer inspeelde op mijn talenten en dat ik wel in staat was om vlot leerstof te verwerken. Het vertrouwen in mezelf groeide. Ik maakte toen ook kennis met een methode die wel voor mij werkte, namelijk mindmapping. Bleek ook dat ik een talent had voor lesgeven.

Wat deed ik na mijn studies?

In 2006 studeerde ik af als leerkracht Nederlands-Engels-aardrijkskunde en Duits. Na 10 jaar lesgeven op het Sint-Lodewijkscollege (voormalig ASO) te Lokeren, zocht ik een nieuwe uitdaging die meer aansloot bij mijn eigen noden. Ik startte op Portus Berkenboom (voormalig TSO, KSO en BSO) te Sint-Niklaas. Ik gaf met veel passie les en vond het een fijne uitdaging om daarnaast ook zo veel mogelijk in te spelen op de verschillen tussen mijn leerlingen. 

Ik botste helaas vaak met mijn team dat zich minder sterk voelde om hierop in te spelen en niet wou dat ik verwachtingen creëerde bij ouders en leerlingen die ze nadien zelf niet konden inlossen. Daardoor begon ik te twijfelen aan mezelf en dacht ik dat ik het als leerkracht verkeerd voor had.

In de super interessante banaba Zorgverbreding en Remediërend Leren werd bevestigd dat ik al die jaren een juiste kijk had op onderwijs en leren. Deze opleiding en successen met leerlingen met autisme, ADHD en hoogbegaafdheid wakkerden mijn zin om een verschil te maken opnieuw aan.  

Na twaalf jaar lesgeven sloeg ik de weg van ondersteuner van type 4- en type 9- leerlingen in en leerde ik heel wat secundaire scholen van binnenuit kennen. Ik ervoer toen hoe sterk de nood was van ouders en leerlingen om ondersteund te worden bij het managen van alle schoolse taken.

Ik ontdekte dat ik een talent had om snel de noden van leerlingen te herkennen en dat mijn enthousiasme, positieve mindset en gedrevenheid aanstekelijk werkte en hen hielp om op korte tijd groei te verwezenlijken. Ik startte elke ondersteuning met een uitvoerig vooronderzoek en kreeg zo zicht op de verwachtingen van de school, de sterktes en valkuilen van de leerlingen.  Ik ben als ondersteuner vaak buiten mijn grenzen van mijn rol gegaan omdat ik voelde dat de rol van ondersteuner veel te beperkt was. Het frustreerde mij dat alle tijd ging naar het sterker maken van schoolteams (een traag proces met soms veel weerstand) en hierdoor het welbevinden van de leerlingen steeds meer onder druk kwam te staan en successen te lang uitbleven.

Ik had meer te bieden, vond ik, dus besloot ik om te solliciteren in het buitengewoon onderwijs. Nu ben ik een gelukkige leerlingenbegeleider op Campus Impuls te Oostakker (OV4 type 9). Een secundaire school voor begaafde en hoogbegaafde leerlingen met autisme die in een meer aangepaste omgeving het gewone curriculum volgen. Net zoals deze school meer op maat is voor onze leerlingen, is het ook een school op mijn maat. Ik kwam eindelijk thuis.